تاثیر رسانه بر کودک

زندگی امروزه ی بسیاری از کودکان با دستگاه هایی چون تلویزیون، تبلت، و گوشی های هوشمند حتی قبل از اینکه دوچرخه سواری را یاد بگیرند گره خورده است. تکنولوژی می تواند جزیی از کودکیِ سالم باشد اما فقط تازمانی که از این امتیاز سوءاستفاده نشود. می گوییم امتیاز چرا که بعنوان مثال بچه های سن پیش دبستانی می توانند حروف الفبا را از طریق تلویزیون یاد بگیرند، بچه های سن دبستان می توانند بازی ها و برنامه های آموزشی استفاده کنند و نوجوانان هم می توانند به راحتی تحقیقات خود را از طریق اینترنت انجام دهند.

اما استفاده ی بیش از حد از این وسایل می تواند به دلایل زیر بد باشد:

– کودکانی که به طور مداوم بیش از ۴ ساعت جلوی تلویزیون می نشینند بیشتر در معرض چاقی مفرط هستند.

– بچه هایی که رفتارهای خشن را در تلویزیون تماشا می کنند بیشتر در معرض نشان دادن رفتار های خشونت آمیز هستند و به احتمال بیشتر، دنیا را مکانی ترسناک می بینند.

– نوجوانانی که بازی های ویدیویی خشن می کنند به احتمال بیشتری پرخاشگر و متجاوز کار خواهند شد.

– کاراکتر های تلویزیونی و مخصوصا بازی های ویدیویی اغلب تصویر گر رفتارهای پرخطر مثل سیگار کشیدن و نوشیدن مشروبات بوده و همچنین باعث تقویت حس نژاد پرستی یا تبعیض جنسیتی می شوند.

به همین دلیل واجب است والدین برای فرزندانشان درخصوص زمان تماشای تلویزیون و استفاده از تکنولوژی محدودیت قائل شوند و اجازه ندهند فرزندانشان بیش از حد جلوی مانیتور بنشینند.
پیشنهاد:
آکادمی متخصصین اطفال آمریکا (APP) توصیه های زیر را به والدین ارائه می کند:
۱٫ نوزادان و بچه ها تا سن ۱۸ ماهگی: در معرض هیچ مانیتوری نباشند مگر مکالمات تصویری با خانواده و دوستان.
۲٫ بچه ها از سن ۱۸ تا ۲۴ ماهگی: اگر زمان محدودی برای تماشا در حضور والدین یا پرستار خود داشته باشند اشکالی ندارد.
۳٫ پیش دبستانی ها: بیشتر از یک ساعت در روز برای تماشای برنامه های آموزشی نداشته باشند و بهتر است این تماشا همراه با پدر، مادر، یا پرستار آن ها باشد تا به کودک کمک کنند فهم بهتری از آنچه می بیند به دست آورد.
۴٫ کودکان و نوجوانان از سن ۵ تا ۱۸ سالگی: والدین می بایست محدودیت های پایدار برای میزان ساعات تماشای فرزندانشان در این رده ی سنی وضع کنند. این محدودیت ها باید شامل تلویزیون، شبکه های اجتماعی، و بازی های ویدیویی باشد. به هیچ عنوان رسانه نباید جایگزین خواب کافی و فعالیت فیزیکی شود.
تماشای خشونت

یک کودک آمریکایی تا زمانی که به سن ۱۸ سالگی برسد، به طور متوسط شاهد دویست هزار صحنه ی خشن در تلویزیون است. بسیاری از این رفتار های خشن هم توسط “قهرمان و نقش مثبت” آثار تلویزیونی و رایانه ای رخ می دهد؛ همان کسانی که کودکانمان آن ها را تحسین می کنند. می پرسید چطور ممکن است؟ در حقیقت در بازی های رایانه ای قهرمان داستان اغلب کسی است که با کشتن و جنگ با دشمنان پیروز می شود. به همین سادگی
همین مسئله سبب می شود تا بچه ها در فهم و تشخیص میان درست و غلط دچار سردرگمی بشوند. بچه های کم سن و سال تر با دیدن تصاویر خشن و ترسناک هراسان می شوند. ما نیز نمی توانیم صرفا با گفتن جمله ی ساده ی “این تصاویر واقعی نیستند” حس بهتری در آن ها ایجاد کنیم چرا که بچه ها در سن پایین میان قوه ی تخیل و واقعیت خود تفاوتی قائل نمی شوند.
و اینگونه مشکلات رفتاری، کابوس های شبانه، و مشکلات مربوط به خواب در آن ها پدیدار می شود.

تماشای رفتار های پرخطر

برخی فیلم ها و بازی های ویدیویی پر از صحنه هایی هستند که رفتارهای پرخطر مثل نوشیدن مشروبات، مصرف مواد مخدر، سیگار کشیدن، و روابط جنسی را بسیار جالب و جذاب به تصویر می کشند. تحقیقات نشان می دهد نوجوانانی که صحنه های این چنینی و علی الخصوص فیلم های پورن تماشا می کنند نسبت به آن دسته از هم سن و سالانشان که این فیلم ها را نمیبینند بیشتر درمعرض روی آوردن به برقراری رابطه ی جنسی در سن پایین با فردی غیر از همسر خود هستند.

ارتباط رسانه با چاقی مفرط

متخصصان حوزه ی سلامت تماشای زیاد تلویزیون و آثار رسانه ای دیگر را با چاقی مفرط – مشکل مشهود و فراوان این روزها- مرتبط می دانند. در هنگام تماشا و زل زدن به صفحه ی نمایش، کودکان بی تحرک می شوند و تمایل دارند تنقلات مصرف کنند. از طرف دیگر روزانه با تبلیغات تلویزیونی ای که آن ها تشویق به خوردن مواد غذایی ناسالم می کند بمباران می شوند. قطعا کاهش میزان ساعات تماشای کودکان و تشویق کودک به انجام بازی های خارج از خانه به جای بازی های ویدیویی به پیشگیری از این مشکل کمک فراوانی خواهد کرد.

تبلیغات

اغلب کودکان زیر سن ۸ سال نمی دانند که تبلیغات صرفا برای فروش محصولات هستند. بچه های۶ ساله یا کوچکتر اصلا فرق بین برنامه ی تلویزیونی و تبلیغ را نمی دانند؛ مخصوصا اگر شخصیت مورد علاقه ی آنها مبلغ محصولی خاص باشد. هر چند حذف رسانه از زندگی کودکان کاری غیر ممکن است، اما می توانید با خاموش کردن تلویزیون در ساعات خاص یا محدود کردن میزان تماشای کودک خود، تاثیرات منفی احتمالی را کاهش دهید.

و در آخر….

۱٫ به کودک خود بیاموزید مصرف کننده ی هوشمندی باشد:
برای این کار از کودک خود سوالات زیر را بپرسید:
– از چی این برنامه (این محصول) خوشت اومده؟
– به نظرت به همین خوبی ای که در تبلیغ می بینی هست؟
– فکر میکنی این محصول، سالم هست؟
۲٫ تماشای تبلیغات را برای کودکتان محدود کنید:
– مثلا هنگام تبلیغات میان برنامه صدای تلویزیون را در حالت سکوت قرار دهید و با شروع شدن سریال یا برنامه ی مورد علاقه تان مجددا صدای آن را زیاد کنید.
– برنامه ها و شبکه هایی را انتخاب کنید که از تبلیغات کمتری استفاده می کنند.
اگر از این مطلب استفاده کردید، نظر خود را با ما درمیان بگذارید.

نویسنده و مترجم: زهرا وکیلیان مبارکه

منبع:
www.kidshealth.org