مهدی آذریزدی پیر قصه‌گو در عرصه ادبیات کودک و نوجوان است که با خلق و بازنویسی آثاری ارزشمند توانست، مخاطبان بسیاری را به خود جذب و با نگارش داستان‌های خیال‌انگیز آنان را با میراث کهن فرهنگی، تاریخی و ادبی ایران زمین آشنا کند.

به گزارش انجمن تخصصی کودک و رسانه به نقل از ایکنا، مهدی آذریزدی در اسفند ۱۳۰۰ خورشیدی در شهر یزد چشم به جهان گشود، کودکی‌اش را به یاری پدر در کشاورزی پرداخت و سپس تا ۲۰ سالگی در پیشه بنایی مشغول به‌کار شد. این نویسنده یزدی ادبیات کودکان و نوجوانان هیچ‌گاه به مدرسه نرفت اما در ۵۴ سالگی برای نخستین ‌بار وقتی در مقابل یک کلاس درس ایستاد، نتوانست جلوی گریه‌اش را بگیرد. مهدی آذریزدی الفبا را از پدرش یاد گرفته بود، پدری که موافق رفتن او به مدرسه نبود و او را پای منبرهای مذهبی بزرگ کرد. مدتی در مقطعی رهسپار حرفه‌ جوراب‌بافی شد و این انتخاب سرآغاز آشنایی او با کتاب، قلم و قصه شد. او پس از مدتی راهی تهران شد و در یک چاپخانه کار تازه‌ای را آغاز کرد، در همین هنگام بود که قصه‌ای از انوار سهیلی توجه‌اش را به خود جلب کرد تا آنجایی که تصمیم گرفت، آن‌را برای کودکان ساده‌نویسی کند و به این ترتیب نخستین جلد از کتاب «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نگاشته شد.

آذریزدی یکی از پیشگامان و برجسته‌ترین نویسندگانی است که با بازنویسی متون کهن برای کودکان و نوجوانان در فاصله سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۶۹ خورشیدی آثار ماندگاری را به یادگار گذاشت. برای نمونه وی در مجموعه هشت جلدی قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب، برخی آثار کهن همچون «کلیله و دمنه، مرزبان نامه» و مثنوی مولوی را بازنویسی کرده است. وی با سبک ویژه خود در نویسندگی توانست، آثاری ماندگار خلق کند. وی از نگاه بسیاری، پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران شناخته می‌شود زیرا نخستین نویسنده‌ای است که به فکر نوشتن کتاب برای کودکان افتاد و به همین دلیل هم روز درگذشت این نویسنده به‌نام روز ملی ادبیات کودک و نوجوانان ایران نام‌گذاری شده است. او نزدیک‌ترین دوست کودکان ایرانی بود که هیچ چیز به اندازه کتاب خواندن و نوشتن برایش لذت‌بخش نبود. او تا پایان عمر خود که در مجردی به سر برد و تنها کتاب را فرزند عزیز خود می‌دانست که پس از این همه سال برایش نام نیکی را به یادگار گذاشته است. وی سرانجام در ۱۳۸۸ خورشیدی پس از مدتی دست و پنجه نرم کردن با بیماری در ۸۸ سالگی چشم از جهان فروبست.