چگونه با کودکان و نوجوانانمان درباره ی خشونت، جرم و جنایت و جنگ صحبت کنیم؟

قرار گرفتن کودکان در معرض تصاویر گرافیکی خشن، اطلاعات ناراحت کننده و خبرهای وحشتناک می تواند بر سلامت عمومی آن ها تأثیر بگذارد. تیراندازی های جمعی، سلاح های هسته ای، سرقت از فروشگاه محلی شما و… . وقتی میخواهید این چیزها را به کودکانتان توضیح دهید، از کجا شروع میکنید؟ امروزه مسائل مربوط به خشونت، جنایت، و جنگ – حتی اگر در نمایش های مردمی، بازی های ویدئویی، کتاب ها یا اخبار وجود داشته باشند – در دسترس خردسال ترین کودکان هم هستند. از آن گذشته به خاطر وجود تلویزیون در همه ی خانه ها، به روز رسانی مداوم رسانه های اجتماعی، سرویس های جریان داده ای که محتوای هر روزه نامناسب را در هر زمان از روز پخش می کنند، به اضافه ی اینترنت، “باید” برای صحبت کردن حتی در مورد بدترین موضوع ممکن هم طرحی داشته باشید که هم مناسب سن کودکتان باشد و هم باعث آسیب بیشتر نشود.

همگی می دانیم که قرار گرفتن بیش از حد فرزندانمان در معرض رسانه های خشونت آمیز، مانند بازی های کامپیوتری که شخص اصلی آن تیرانداز است و یا انفجارها در تصاویر سینمایی، می تواند تاثیر منفی برروی آن ها داشته باشد. همچنین می دانیم که کودکان در برابر اخبار از خود احساس ترس، خشم و یا افسردگی بروز می دهند. اما در سال های اخیر – که ناشی از افزایش حملات تروریستی در سراسر جهان است – محققان به بررسی اثرات “قرار گرفتن کودکان درمعرض خشونت از راه دور” پرداخته اند. منظور از قرار گرفتن در معرض خشونت آن هم از راه دور هنگامی است که بچه ها درک می کنند چیزی آسیب دیده است اما به طور مستقیم آن را تجربه نکرده اند. نکته ی جالب این اتفاق، اثرات ماندگار آن اعم از احساس غم و اندوه، ضربه، ترس و دیگر نگرانی ها در حوزه ی بهداشت روانی است. کودکان می توانند عمیقا تحت تأثیر تصاویری از کشور های جنگ زده، کودکان پناهنده خونین و گورهای دسته جمعی و نیاز به کمک اضافی برای پردازش آنها قرار گیرند.

پیشنهادات :

نکات زیر می توانند به شما در مورد صحبت پیرامون سخت ترین موضوعات با بچه های سنین مختلف کمک کند.

خردسالان ۲-۶ سال:

تا جایی که ممکن است کودکانتان را در معرض اخبار وحشتناک قرار ندهید. اخبار را بعد از اینکه کودکتان به تخت خواب رفت تماشا کنید و بحث های خشن مثل رازهای فلان قتل را بگذارید فقط برای وقت هایی که کودکتان در نزدیکی شما نیست.
تا وقتی خود کودک از اتفاق ناگوار پیش آمده اطلاع ندارد او را مطلع نسازید. فقط زمانی که مطمئنید چیزی می داند و مثلا در طول روز خودش درمورد آن اتفاق حرف هایی زده می توانید تنها اطلاعات مختصری به او بدهید.
به کودکتان اطمینان خاطر دهید که خانواده اش در امنیت هستند. کودکان به شدت نیاز دارند بدانند که خود و خانوادشان در امنیت هستند و خطری تهدیدشان نمی کند. پس در صورت وجود اخباری ناگوار او را از امنیت خود و خانواده مطمئن سازید. با بغل کردن و در آغوش کشیدن گرم کودک به راحتی کی توانید این حس را منتقل سازید.

کودکان ۷-۱۲ سال :

بگویید…. و بشنوید. بچه های بزرگتر مسائل مربوط به خشونت، جرم و جنایت، و جنگ را در رسانه های اجتماعی، یوتیوب، تلویزیون و فیلم ها می بینند که همه ی این منابع هم درست و قابل اعتماد نیستند. پس قبل از شروع به توضیح به آن ها سعی کنید متوجه شوید خودشان چه چیز هایی می دانند و بعد براساس آن اطلاعات لازم را به آنها بدهید. مثلا بپرسید «چه چیزی شنیدی؟»، «از کجا؟»، «چه چیزی در موردش می دانی؟» و «چه فکری درموردش می کنی؟».
صریح و صادق باشید. از آنجایی که این بچه ها به راحتی می توانند هرآنچه می خواهند را از رسانه های اجتماعی دریافت کنند پس اجازه دهید که حقیقت را از زبان خودتان بشنوند. البته دلیلی ندارد همه ی جزییات را برایشان توضیح دهید.

نوجوانان :

فرض را براین بگذارید که می دانند اما فکر نکنید که اطلاعاتشان کامل است. همانطور که گفته شد نوجوانان بیشتر اطلاعاتشان را از منابع اینترنتی مثل یوتیوب می گیرند که گاهی گمراه کننده اند. باید به دانش آنها و آمادگی یادگیری شان احترام گذاشته و درعین حال جاهای خالی را در ذهنشان پر کرده و اطلاعات خود را با آنها درمیان بگذارشد.

آن ها را درگیر بحث کنید. سال های دبیرستان زمان سخت و حساسی است چرا که کم کم نوجوانان شروع می کنند به پس زدن افکار خانواده و پذیرش افکار دوستانشان. این جدایی در طرز تفکر می تواند در شرایط بحرانی دشوار تر هم شود. بنابراین در این شرایط مثل یک سخنران نباشید که فقط درمورد چیزی حرف میزند بلکه با پرسیدن نظر نوجوان خود و مهم تر از آن اینکه از او بخواهید برای نظرش دلیل منطقی بیاورد نه فقط گفته ی دیگران را تکرار کند، وی را درگیر بحث کنید.
به نوجوان خود امیدواری دهید. نوسانات خلق و خو یکی از نشانه های سالهای نوجوانی است. اما قرار گرفتن در معرض اخبار غم انگیز و افسرده، و همچنین مواردی مانند خشونت، جرم و جنایت، و جنگ، از طریق رسانه های اجتماعی، بازی های ویدئویی و فیلم، می تواند نوجوانان را دل خسته و بیزار از دنیا کند. بنابراین با صحبت درمورد نحوه ی ایجاد تاثیر مثبت بر محیط پیرامون خود،به احیای روح فرزند تان و بالابردن انعطاف پذیری اش کمک کنید.

منبع : کامان سنس مدیا

مترجم : زهرا وکیلیان مبارکه