چگونه با کودکان در مورد خشونت صحبت کنیم

مترجم: ناصر اسدی

امروزه خشونت در دنیای ما پیرامون کودکان، رسانه ها ، جوامع و حتی مدارس را فراگرفته است. کودکان ما در معرض تصاویر و داستانهای اجتناب ناپذیری هستند و می تواند برای آنها بسیار ترسناک باشند.

به عنوان والدین ، بهترین کاری که می توانیم برای کمک به فرزندانمان در کنار آمدن با مسائل خشونت آمیز انجام دهیم ، گفتگو کردن، دادن اطلاعات قابل اعتماد و دقیق و بیان قواعد و ارزشهای خانوادگی درمورد مسائل است. در زیر چند نکته ارایه شده که به کمک آن می توانید با فرزندانتان صحبت کرده تا بتوانند با خشونت کنار بیایند.

• 

بچه های خود را تشویق کنید تا در مورد آنچه می بینند و می شنوند صحبت کنند – به احساسات فرزندان خود توجه کرده و آنها را ترغیب کنید تا درباره آنچه دیده و شنیده اند حرف بزنند کنند. شاید با گفتن این جمله سر صحبت را باز کنید که: “آن برنامه تلویزیونی که تماشا کردیم برای من خیلی ترسناک به نظر می رسید، تو چی فکر می کنی؟”یا “بعد از اینکه دیدی تعداد زیادی آدم آسیب دیده اند، چه حسی پیدا کردی؟ من که خیلی ناراحت شدم، تو چی؟ ” و ببینید که این گفتگو به کجا می انجامد.

وقتی کودکان در مورد احساساتشان صحبت می کنند ، احساس بهتری دارند. این کار خودش به تنهایی بار روبرو شدن با ترس ها را برمی دارد.

اگر فرزندتان احساس افسردگی ، عصبانیت یا آزار و اذیت می کند ، بسیار مهم است که به آنها اطمینان دهید که دوستشان دارید و در مورد نگرانی های آنها صحبت کنید.

اگر فرزندتان خشونتی مشاهده کرده یا قربانی خشونت شده است ، مکانی امن برای بیان احساساتش در اختیار وی قرار دهید. ببینید کودکانتان در مدرسه چه چیزهایی می شنوند. در صورت نیاز ، به آنها اطلاعات واقعی دهید تا هرگونه تصور غلط را از بین ببرید.

اطلاعات را متناسب با سن آنان و رویدادها را در متن خودشان توضیح دهید. به آنان توضیح دهید که حتی اگر افراد با موقعیت های ترسناکی مواجه شوند، اغلب بدون هیچ آسیبی روز خود را به پایان می برند.

قرار گرفتن در معرض خشونت را محدود کنید – تحقیقات ثابت کرده است که کودکانی که خشونت زیادی در تلویزیون ، فیلم یا بازی های ویدئویی مشاهده می کنند ، در مقایسه با سایر کودکان که چنین تصاویری را نمی بینند، احساس امنیت کمتری می کنند.

سعی کنید با فرزندان خود تعامل داشته باشید و در مورد چیزهایی که می بینید و با هم بازی می کنید صحبت کنید. به عنوان مثال ، به بچه های خود یادآوری کنید که قهرمانانی که آنها در تلویزیون می بینند مانند مرد عنکبوتی و … فقط در حال نقش بازی کردن هستند، و اگر در زندگی واقعی مانند آنها رفتار کنند، دچار مشکلات بزرگی خواهند شد.

اصول و ارزشهای درست خانوادگی را به فرزندتان خود بیاموزید، به عنوان مثال به آنان بگویید که “خشونت برای من فقط چیز خنده داری نیست. من می دانم که بازی ها و فیلم ها واقعی نیستند، و وقتی افراد در زندگی واقعی صدمه جدی می بینند، برای همه بسیار ناراحت کننده است”. تماشای اخبار و فیلم نیز، فرصت هایی به وجود می آورند که ممکن است موقعیت ها و پیامدهای خشونت باز فراهم شود.

برای کاهش تاثیرات پیام های خشن می توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:

• مشاهده تلویزیون را محدود به برنامه های مناسب کنید.
• فرزندانتان را در آنلاین شدن همراهی کرده و سایتهای سرگرم کننده و مناسب را انتخاب کنید.
• وقتی فرزندتان در معرض انواع رسانه ها قرار می گیرد، بر او نظارت داشته باشید؛ در صورت لزوم – ابزارهای نظارتی را برای مسدود کردن مطالب نامناسب در اینترنت و تلویزیون نصب کنید.
• از درجه بندی های تلویزیونی که برای برنامه ها و فیلم ها تهیه شده است استفاده و مطابق آنها عمل کنید.

به فرزند خود اطمینان دهید – کودکانی که از تصاویر اعمال خشونت آمیز می بینند یا می شنوند، ممکن است دچار اضطراب و ترس شوند از این که شاید رفتار خشونت آمیز مشابهی برای دوست صمیمی شان نیز رخ دهد.

همیشه به کودک خود اطمینان دهید که آنها در امان است و افراد زیادی برای مراقبت از آنها در کنارشان وجود دارد. به عنوان مثال ، می توانید با گفتن این که وقتی در خانه نیستند و احساس ناامنی می کنند، چه کار کنند، به آنها اطمینان دهید: برای نمونه به یک فرد بزرگسال، یک معلم یا یک دوست خانوادگی قابل اعتماد رجوع کنند.

به آنها یادآوری کنید که وقتی در شرایط ترس قرار می گیرند، همواره می توانند با شما حرف بزنند. از پلیس برایشان صحبت کنید و این که چه کارهای خوبی برای مقابله با این نوع مشکلات و حفظ امنیت جامعه انجام می دهد. برای کمک به کاهش ترس و اضطراب فرزندان ، یک محیط باثبات و مورد حمایت فراهم کنید.

محکم باشید –  اصول و ارزش هایی که می خواهید به فرزندان خود القاء کنید باید واضح و با شرایط آنان سازگار باشد. برای نمونه از این کلمات استفاده نکنید: “همه این کار را می کنند” یا “همه مجازند آن را تماشا کنند” . باید به بچه های خود توضیح دهید که چرا اجازه خشونت در خانه را نمی دهید تا آنها تصمیم و نظر شما را بپذیرند.

به عنوان مثال ممکن است بگویید “من با پیام ارسال شده موافق نیستم. تماشای خشونت لذت بخش نیست و ما آن را در خانواده تحمل نمی کنیم”

کودکان را از استانداردهای خود آگاه کنید –  با بچه های خود در مورد تمسخر دیگران و محدودیت های آن صحبت کنید. به آنها بگویید که دست انداختن می تواند نوعی زورگویی باشد و چه بسا از آنچه قصد کرده اید فراتر رود. به آنها بگویید که در خانواده شما ظرفیت تحمل زورگویی و بازی های خشن صفر است.

اگر فرزند شما نسبت به دیگری خشونت آمیز رفتار می کند، آنها را از هم جدا نگه دارید، یا هر استراتژی دیگری که ممکن است بهتر باشد، اتخاذ کنید. بعد هنگامی که آرام شدند، از آنها بپرسید که چرا این گونه رفتار کردند. در کنار یکدیگر و با گفتگو مشکلات را بدون استفاده از خشونت و با روشی صلح آمیز حل کنید.

ابزارهایی برای کنار آمدن با احساسات در نظر بگیرید – اگرکودکتان آمادگی رفتار خشونت آمیز دارد، روش هایی به وی ارائه دهید تا بتواند با احساسات خود کنار بیاید. بر اهمیت استفاده از کلمات و نه به کارگیری درگیری فیزیکی، اصرار کنید! به عنوان مثال ، می توانید بگویید: “وقتی بهروز اسباب بازی تو را گرفت، می توانی اول با خوشرویی از او بخواهی که آن را پس دهد. اگر این کار را نکرد می توانی از اتاق بیرون رفته و با چیز دیگری بازی کنی. اگر این مسئله را نادیده بگیری شاید دفعه بعد آن رفتار را تکرار نکند” یا این که “چند نفس عمیق بکش و بیا و با من در مورد آن صحبت کن ، اگر در مورد آن صحبت کنی ، احساس بهتری خواهی داشت”.

در مورد گروه های رفاقتی صحبت کنید – وقتی زمان مناسب فرا رسید ، با کودک خود بحث کنید که چرا بچه ها باند تشکیل می دهند. آنها افرادی هستند که باید به گروه خاصی تعلق داشته باشند و احساس کنند که از سوی دیگران حمایت می شوند. دقت کنید که آنها از باندهای مورد نظر چه می دانند. از خبرهای مرتبط با این موضوع بیشتر استفاده کنید تا در این زمینه گفتگو کنید. می توانید دراین مورد صحبت کنید که چگونه کودکان احساس می کنند که صدمه زدن حس خوبی دارد اما چنین نیست.

در این باره توضیح دهید که مشکل اصلی این است که، بسیاری از بچه های عضو باند، به خود آسیب می رسانند، حتی گاهی که در شرایط خطرناک قرار می گیرند، ممکن است کشته شوند. بچه های دانا دوستانی را برمی گزینند که از بودن با آنها احساس خوشی دارند و از یکدیگر مراقبت می کنند.

به بچه های خود آموزش دهید – راهکارهایی به آنها معرفی کنید که در صورت مواجهه با شرایطی که احساس امنیت ندارند چه کاری انجام دهند. برای نمونه اگر در جایی سلاحی سرد یا گرم دیدند، هرگز نباید به آن دست بزنند و آنجا را ترک کنند. سپس به آنان بگویید که باید فوراً یک بزرگسال را خبر کنند زیرا این امر باعث حفظ امنیت آنان و دوستانشان خواهد شد.

اگر می بینید که کودکی به فرزندتان نیش یا ناخنک می زنند، برایش توضیح دهید که این جور بچه های زورگو معمولاً از چیزی ناراضی هستند. آزار دیگران راهی است که به واسطه آن سعی می کنند با خود را بهتر کنند. در نتیجه او باید درک کند که زورگویی و نیش زدن نشان دهنده داشتن برخی مشکلات است.

به کودکان خود یاد دهید که اجازه ندهند بچه های زورگو آنان به (به اقدامات خشونت بار) تحریک کنند و ارزش خود را در سطح آنان پایین نیاورند. آرامش خود را حفظ کرده و چیزی مثل این جمله بگویید: “من نمی خواهم با شما مشاجره یا دعوا کنم”. به کودکان خود یادآوری کنید که آنها مجبور نیستند خودشان به تنهایی این نوع شرایط را مدیریت کنند؛ شما پشتیبان آنها هستید و در صورت بروز مشکل می توانید مداخله کنید.

رفتار خود را کنترل کنید – مراقب باشید از این که چگونه وارد یک نزاع می شوید، و مطمئن باشید که فرزندتان از شما یاد می گیرد و ممکن است همان رفتارها را الگوبرداری کند. از خود بپرسید که چگونه یک استدلال و ادعایی را مطرح کنم؟ وقتی عصبانی هستید، چگونه خود را کنترل می کنید؟ اگر می خواهید فرزندتان از خشونت پرهیز کند، باید رفتارتان صحیح باشد.

از دیگران کمک بگیرید – اگر احساس می کنید به اطلاعات و کمک بیشتری نیاز دارید ، از پزشک (یا روانشناس) متخصص، اعضای انجمن یا جامعه مربوط، و والدین دیگر کمک بخواهید.

منبع: Child Development Institute