فیلم شهر گربه‌ها ۲ به عنوان دنباله‌ای بر قسمت اول، تلاش کرده است تا رویدادهای قسمت قبلی را توجیه کند و پیامی در مورد مهاجرت و رویاهای دست نیافتنی منتقل کند. اما این فیلم با انتقادات جدی روبرو شده است.
روایت فیلم «شهر گربه‌ها ۲» به طور کلی به سبک جهانی فیلم‌سازی نزدیک‌تر شده و با فرهنگ ایرانی همخوانی چندانی ندارد. فیلم شامل روایت‌های چندگانه‌ای است که گاه در برخی بخش‌ها با یکدیگر تلاقی می‌کنند. تلفیق انیمیشن با شخصیت‌های واقعی نیز تلاشی برای افزایش جذابیت بصری و افزودن عنصر فانتزی و تخیل به فیلم بوده است.

نکات مثبت:
سعی در مقابله با فرهنگ مهاجرت: فیلم در تلاش است تا پیام‌هایی درباره‌ی مضرات مهاجرت و عواقب آن ارائه دهد.
شخصیت‌پردازی بدیع و خلاقانه: کاراکترها به شکل انسان‌های گربه‌نما طراحی شده‌اند که می‌تواند توجه مخاطب را جلب کند.
استفاده از زبان طنز: داستان در برخی قسمت‌ها از زبان طنز استفاده کرده که به جذابیت روایت کمک می‌کند، البته در حدی که نامتعارف نباشد.

نکات منفی:
ترویج روابط دو جنس: فیلم به عادی‌سازی روابط نامتعارف و به تصویر کشیدن آن‌ها می‌پردازد.
ضعف در قدرت اجرایی: فیلم تصویری ضعیف از پلیس و اداره‌های شهر ارائه می‌دهد که به
دنبال رشوه هستند.
بازنمایی نامطلوب از زندگی و مرگ: به نظر می‌رسد علم و فناوری در این فیلم به شکل نادرستی از زندگی و مرگ انسان‌ها بازنمایی شده است.
ترویج سبک زندگی غرب: فیلم به ترویج الگوهای زندگی غربی پرداخته و حس وطن‌دوستی و
اقتدار داخلی را کاهش می‌دهد.
رقص و آواز جنبه موزیکال را غالب می‌کند: حرکات زنانه، همراه با عشوه‌گری، به حاشیه می‌رود و در روایت تأثیر منفی دارد.
ترویج مفاهیم همجنس‌گرایی و اختلالات جنسی: فیلم به طور غیرمستقیم به این مفاهیم پرداخته و پوشش‌های نامتعارف برای دو جنس را نمایش می‌دهد.
محتوای نامطلوب میهمانی‌ها: نمایش بارها، موسیقی‌های زیرزمینی و حتی نوشیدن مشروبات الکلی نیز از نکات منفی فیلم است.

نتیجه‌گیری:
فیلم شهر گربه‌ها ۲ با وجود تلاش برای انتقال پیامی اجتماعی، به دلیل مشکلات ساختاری، محتوایی و اخلاقی، نتوانسته به هدف خود برسد. این فیلم به جای ترویج ارزش‌های مثبت، به ارزش‌های غربی و سبک زندگی نامناسب روی آورده است. همچنین، عدم توجه به فرهنگ ایرانی و اسلامی و ترویج مفاهیم نامناسب اجتماعی، از جمله انتقادات جدی به این فیلم است.

پیامدهای احتمالی:
ترویج فرهنگ غربی و سبک زندگی نامناسب
کاهش حس وطن‌دوستی و اقتدار داخلی
تضعیف ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی
ایجاد سردرگمی و تردید در بین مخاطبان جوان

پیشنهادات:
بازبینی دقیق‌تر در تولید و مجوز اکران فیلم‌ها
توجه بیشتر به تولید فیلم‌هایی که ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه را ترویج کنند
حمایت از فیلمسازانی که به دنبال تولید آثار باکیفیت و متناسب با فرهنگ ایرانی هستند
افزایش آگاهی جامعه نسبت به آثار سینمایی و تأثیرات آن‌ها

در مجموع، فیلم شهر گربه‌ها ۲ نمونه‌ای از یک فیلم است که با وجود پتانسیل‌های موجود، به دلیل مشکلات ساختاری و محتوایی نتوانسته به اهداف خود برسد و به عنوان یک اثر هنری قابل قبول مورد ارزیابی قرار گیرد.

تجربه‌ای تأسف‌بار از تماشای ۸۰ دقیقه‌ای فیلم «شهر گربه‌ها ۲»فیلم «شهر گربه‌ها ۲» به تهیه‌کنندگی سید جواد هاشمی، دنباله‌ای بر فیلم نخست این مجموعه است که در سال ۱۳۹۸ به نمایش درآمد و با انتقادات فراوانی روبه‌رو شد. از این‌رو، مخاطب این فیلم شامل افراد بالای ۱۸ سال می‌شود که در ادامه دلیل آن بیان خواهد شد.مخاطبی که «شهر گربه‌ها ۱» را دیده باشد، در پانزده دقیقه‌ی ابتدایی متوجه می‌شود که فیلم تلاش دارد تا رویدادها و محتوای قسمت نخست را توجیه کند. بدین ترتیب، برخلاف اکثر فیلم‌ها، روایت به گذشته بازمی‌گردد و از ابتدا سعی می‌کند دلایل وقوع وقایع قسمت اول را برای مخاطب شرح دهد؛ از نیاز به جفت‌بودن شخصیت‌ها در آوازخوانی تا ماجرای «گرفسور» که به دست حاکم شهر گربه‌ها اسیر شده است.به‌خصوص حاکم شهر گربه‌ها که نماد آرمان‌های ساکنان گربستان است، چهره‌پردازی‌اش شباهتی به ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا دارد و با تکنیک انیمیشن ساخته شده است. این مسئله به‌عنوان یک دیدگاه منفعل‌طلبانه ایالات متحده نسبت به سایر کشورها، می‌تواند بیانگر خوی پلید آن‌ها و کشورهای مشابهی باشد که با پذیرش مهاجران، در واقع به دنبال منافع شخصی خود هستند.فیلم سعی دارد پیام خود را منتقل کند که در سرزمین آرمانی (شهر گربه‌ها) که بسیاری از مردم گربستان، به‌ویژه جوانان، آرزوی مهاجرت به آنجا را دارند، برایشان فرش قرمز پهن نمی‌شود. شهر گربه‌ها که می‌تواند نماد کشورهای پیشرفته باشد، در واقع به دنبال منافع خود از مهاجران است. هر کسی که به آنجا می‌رود لزوماً به موفقیت و پیشرفت دست نمی‌یابد و حتی اگر موفقیتی به دست آورد، تنها به منافع آن کشور خدمت می‌کند، همان‌طور که «گرفسور» سال‌ها در بند حاکم شهر گربه‌ها است. با این حال، انتقال این پیام می‌توانست با شخصیت‌پردازی و روایت و فیلمنامه‌ای بهتر، تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. این فیلم با نمایش ناکامی شخصیت‌ها در دستیابی به موفقیت در شهر آرمانی، بدون در نظر گرفتن جنبه‌های واقع‌گرایانه و ارزش‌های اخلاقی، به این مسئله پرداخته و نتوانسته مفهوم رشد و کمال را به درستی تعریف کند.علاوه بر این، ارتباط فرهنگ خوانندگی مختلط و ارتباط آن با مهاجرت به‌طور واضح بیان نشده است. چرا باید شخصیت‌ها حتماً خواننده شوند و چرا بر روی روابط دو جنس باید اینقدر تأکید شود که در قسمت دوم بخواهند به توجیه آن بپردازند؟ این مسئله کاملاً با فرهنگ ما ناسازگار است. در حقیقت، در برخی از قسمت‌ها، زیر پا گذاشتن قوانینی که در ایران به عنوان قانون شناخته می‌شوند، به وضوح نمایش داده می‌شود و حتی در اشعار و گفتار شخصیت‌ها نیز نمود این نوع قانون‌شکنی‌ها مشهود است.این فیلم را می‌توان به فردی تشبیه کرد که خطایی مرتکب شده و اکنون به هر طریقی برای توجیه رفتار خود متوسل می‌شود. ممکن است گفته شود که این نوع فیلم‌سازی، سبکی در تولید فیلم است که در آن قسمت دوم به عمق لایه‌های داستان و ریشه‌ی برخی رفتارها می‌پردازد، و از پیش در ذهن تهیه‌کننده بوده است. با این حال، دقت در جزئیات داستان این ادعا را چندان توجیه نمی‌کند؛ زیرا در چنین سبکی، لازم است در قسمت اول معمایی در ذهن مخاطب ایجاد شود که پاسخ آن را بتوان در قسمت دوم یافت، در حالی که چنین اتفاقی در قسمت اول «شهر گربه‌ها» نمی‌افتد.یکی از نکات مهم ساختاری که در این فیلم توجه مخاطب را جلب می‌کند، عدم حضور نمادها و عناصر فرهنگ ایرانی.

نویسنده : زینب نادری